با درود و سپاس از حضورتان

امروز را به یاد تمامی قربانیان راه آزادی و دموکراسی در ایران و برای جاویدان سازی یاد کشته شدگان دهه ۶۰, نه به این منعی که تفاوتی در بین کشته شده گان ملت در این راه قائل هستیم. بلکه کشتار دهه ۶۰ را مرز انسان بودن و دفاع از ارزشهای انسانی در مقابل جلادان, آدم کشان و واپسگرایان خود محور که ایران را به نیستی کشیده اند و ملت ایران را به خاری و خفت کشانده اند, میدانیم. در زندگی اجتماعی و سیاسی ما ایرانیان هیچ مرزی از این روشنتر و مشخص تر نیست. زیرا که این کشته شده گان به حکم خود بی دادگاهای اسلامی, به اصطلاح خودشان, دوران محکومیتشان را کشیده بودند و می باید آزاد میشدند. امروز را به پاس خون و رنج و شکنجه ها بسیار که این قربانیان و خانواده هایشان کشیده اند را, روز نه به اعدام میخوانیم. به امید روزی که احکام اعدام از تمامی دادگاه های ایران و جهان برای همیشه ملغی شود.

اینکه عده ای در توجیه اعدام, جرم و مجازات را مطرح میکنند, ما هم در مقابل, عدالت و مسئولیت جامعه را به آنها گوشزد می کنیم. ما هم خطای “جمعی”جامعه در آموزش شهروندانش به عنوان یکی از علل “جرم” در جامعه مطرح میکنیم. هستند جنایتکارانی همچون خامنه ای, مصباح یزدی, جنتی, مرتضوی و … که زنده بودنشان مایه ذلت ملتی است. اما آنها هم نباید اعدام شوند.

اما این به این معنا نیست که بعضی ها در این گوشه و ان محفل فریاد بر می آورند “می بخشیم, ولی فراموش نخواهیم کرد!”. شما ببخشید و فراموش نکنید! اما این را را در دادگاه صالح مردمی, به نمایندگی مردم و به قاضی دادگاه اعلام کنید. چون آنها هستند که باید بدانند شما که هستید و چه چیزی را میخواهید ببخشید. همینطور آنهایی که دم به دم و در هر زمانی که بتوانند فریاد میزنند و مینویسند که این و ان “اعدام باید بشودند”. شما هم در همان دادگاه حاضر شوید, وقتی که مردم پیروز شدن, آنچه را که آرزو دارید بیان کنید. اما این دادگاه صالح مردمی است که باید بر اساس قوانین تصویب شده مردم و به تائید هیئت منصفه حکم صادر کند و تعیین کند که چه مجازاتی و چگونه اجرا حکم باید صورت بگیرد, نه شما و نه من.

اعدام به هر علتی باید ملغی شود. زیرا که با اعدام عدالت جاری نمی شود. این انتقام است که خود را در لباس عدالت حاضر کرده و شرایط ظلم و جرم دیگری را فراهم میکند. اگر فقط یک بی گناه در خیل تمامی گناه کاران و مجرمین اعدام شود, عدالت را با بی شرمی تمام اعدام کرده ایم. اعدام ره گشای و اجراء عدالت نیست. اعدام جنایتی است که این نظام مرتکب میشود, ان هم به بدترین شکل ممکنش – در ملع ام و در مقابل کودکان- تا اقتدار خود را بر مردم تحمیل کند و با ایجاد رعب و وحشت بتواند به حکومت خود ادامه دهد. نظام برخواسته از اعدام باید نابود گردد. به جای ان, نظام انسان محور و بر اساس عدالت اجتماعی و حق بهربرداری مساوی از امکانات سیاسی, اقتصادی و اجتماعی در کشور برقرار شود.

اباد و آزاد باد ایران عزیزمان.

2016/12/14